Natuurlijk zijn er veel illustere bergen die ik in de toekomst ga fietsen maar deze stond heel hoog in dit lijstje!
Ik ga hier niet proberen te beschrijven hoe mooi en bijzonder de Ventoux is.
Dat is door anderen eerder, maar vooral beter :-), gedaan; zie links onderaan de pagina.
In dit verslag beschrijf ik mijn, of beter onze, ervaringen.
De eerste keer dat ik Mt. Ventoux bewust zag was vanaf een zonovergoten terras in Bonnieux.
Ooit met Eveline een leuke feel good movie gezien met Russel Crow in een hoofdrol ( a Good Year).
Boodschap sluit ook nog eens aan op ons gedachtegoed maar sowieso een leuke film om samen te kijken.
De omgeving zelf is prachtig en de geur van lavendel zalig.
Het huis zelf (weet niet of de bewoners blij met mij zijn; schijnt dat ze vaker last hebben van stomme toeristen) staat direct uit het dorp rechts langs de weg (richting Mt. Ventoux).
Daarna heb ik de Ventoux uiteindelijk 6x, op de fiets, beklommen:
De eerste, en tweede, keer omhoog was op vrijdag 25 juli vanuit Malaucène. Daar de auto geparkeerd, omhoog en afdalen richting Bédoin voor een kop koffie (en een Colaatje) om daarna om te keren en dezelfde weg weer terug te fietsen. Zou mooi zijn als je de schoonheid van de stilte kan omschrijven, het was die dag opvallend rustig, terwijl je in de prachtige omgeving mag fietsen.
Ook de sfeer in het voor mij, vanuit alle boeken, films en verslagen van Tour-etappes, mythische Bedoin was onbeschrijflijk. De voorpret, routes uitzoeken, profielen bekijken, lezen over de omgeving is mooi als opbouw maar het vasthouden (wat wij tegenwoordig vooral doen met foto’s en filmpjes) van de uiteindelijke ervaringen is minstens zo mooi.
Onderstaand pleintje, met het bord ‘Mont Ventoux’ was voor mij minstens zo mooi als de top zelf. Daar dan voldaan een rustpauze houden terwijl je weet dat je zo nog een keer omhoog mag is onbetaalbaar.
|
Reden hiertoe was tweeledig: Jelle en Steijn hadden aangegeven dat ze de beklimming vanuit Bédoin (want dat is de zwaarste 😉) wilde doen. Deze rit om te kijken of dat een reële optie was. Daarnaast wilde ik kijken of het realistisch was de Cinglet te fietsen en was dit ( de 2 zwaarste beklimmingen van de 3) daarvoor ook een goede test. |
|
De derde keer omhoog. was dus samen met Steijn en Jelle; dinsdag 29 juli (einde van de middag). In de weken ervoor hadden we de tour bezocht en wat stukjes van de 11e etappe tussen Besançon en Oyonnax gefietst ter voorbereiding. Op de heenweg naar Bédoin zijn we, met de auto, omhoog gereden vanuit Malaucène zodat ze wisten wat ze te wachten stond. Daarnaast om Eveline en Hidde de top te laten zien en op de weg naar beneden enkele afspraken te maken; Steijn wilde hem graag onder de 2 uur rijden maar door een val (ketting eraf bij het klimmen) en daardoor kapotte knie met als gevolg vliegen die dan heerlijk in het bos op de wond gaan zitten was dit net niet gelukt. (goede reden om nogmaals die kant op te gaan) Uiteindelijk allebei de top gehaald wat erg goed was voor het trotse vadergevoel! Minstens zo trots ben ik op Eveline en Hidde die samen (Eveline lopend en Hidde op zijn Mountainbike) de eerste 8 KM |
|
De 4e, 5e en 6e keer omhoog was dus de Cinglet op vrijdag 1 augustus; in de ochtend 06:45 begonnen vanuit Bédoin, meteen naar beneden richting Malaucène, stempeltje halen en na een bak koffie aan de voet (Le Grose Au) weer klimmen. Daarna meteen door naar Sault en daar gelunched. De eerste dag (vanuit Bonnieux) hebben we hier dus met de auto gereden (en natuurlijk gestopt in de prachtige Lavendel velden) maar wat is het hier prachtig om te fietsen! |
Waarom?
Ik had andere fietsers wel eens horen praten over de Cinglet en kwam het tegen toen ik op internet informatie zocht over de Ventoux.
Ik schrijf vaker dat je dingen moet doen waar je trots op bent maar vooral dagelijks bezig moet zijn met je passie.
In mijn geval is dit daar een mooi voorbeeld van; iets doen en daar ook nog een keer (naast de fantastische ervaring) een beloning voor krijgen die je naast alle andere (uiteindelijk waardeloze 😀) medailles en speldjes kunt hangen.
Tijdens de 2e beklimming kwam ik 2 mannen tegen die aan hun laatste beklimming bezig waren en bevestigden dat je zonder inschrijving kunt deelnemen als je de stempels maar verzamelt incl. tijden van doorkomst. (beetje ‘het Elfsteden gevoel
Ik had onderstaande keurig van te voren gemaakt op een A-4tje van de campingreceptie en daar de tijden op vermeld en stempels op laten plaatsen.
Na de vakantie heb ik deze ingescand en opgestuurd waarna ik keurig het officiële papierwerk ontvangen heb, dit weer heb ingevuld en daarna weer retour ontvangen:
Grappig dat het zo werkt; heel vriendelijk email contact met de voorzitter van deze club van gekken (officiële vertaling).
Hoogtepunt is onderstaand fietsplaatje, met een uniek nummer welke jou identificeert als officiële gek.
|
De mooiste keer omhoog Was niet toen ik voor het eerst op de fiets boven was gekomen en toch stiekem wel onder de indruk was van de klim en het uitzicht (en natuurlijk trots). Ook niet de tweede keer, toen ik voor het eerst vanuit Bédoin de Ventoux beklommen heb. De Cinglet zelf was natuurlijk een mooie prestatie (met een PR op de (3e) beklimming vanuit Bédoin terwijl ik Nee, de mooiste beklimming was natuurlijk die samen met Jelle en Steijn! |
LINKS:
– meer info over de route hier:
http://www.klimtijd.nl/fietsroute/cingle-du-mont-ventoux
– meer info over de berg zelf hier:
– de officiële website van de “Club Des Cingles du Mont-Ventoux”
(inschrijven / informatie / prachtige infographics “hoeveel mensen / nationaliteiten / steden / kilometers enz.”
– mooie beschrijving Mt. Ventoux:
– de film “a good year”
http://www.luberonexperience.com/a-good-year/
en natuurlijk alle ritten op Strava:
Vrijdag 1 augustus: Cinglet de Mt. Ventoux
Vrijdag 25 juli: Ventoux vanuit Maulaucene en Bedoin
Dinsdag 28 juli: vanuit Bedoin met Jelle en Steijn.
Als je geen Strava account hebt is Komoot een betere optie om de details te bekijken (zonder in te hoeven loggen).
Klik hiervoor op onderstaande afbeelding.
